Zaprzyjaźnionemu dyrektorowi przydarzyła się taka historia. Centrum kultury, w którym pracuje, oraz zaprzyjaźniona szkoła były współorganizatorami pewnego przeglądu muzycznego. Podział zadań był ustalony na samym początku – centrum kultury zajmuje się organizacją przesłuchań w części konkursowej oraz koncertu finałowego, natomiast przyjmowaniem i selekcją zgłoszeń zajmuje się szkoła. Wszystko ustalone, każdy wie, co ma robić. I nagle pojawia się trudność. Zbliża się termin zakończenia naboru, potrzebna jest informacja o liczbie zgłoszeń. Kolega dyrektor kontaktuje się z koordynatorem z partnerskiej instytucji… i nie otrzymuje odpowiedzi. Co się stało? Przecież to prosta sprawa, wystarczy podliczyć zgłoszenia, które przyszły na adres mailowy. Problem okazuje się absurdalny – mail podany do przysyłania zgłoszeń to adres obsługiwany przez sekretariat, a sekretarka jest właśnie na urlopie i nikt inny nie ma dostępu do tej poczty! A pytający informację otrzyma za kilka dni, po powrocie sekretarki z urlopu i zarazem tydzień po terminie zakończenia naboru! Łatwo się domyślić, że nastąpił paraliż całego przedsięwzięcia. Pomijam kwestię nieodbierania poczty w sekretariacie, gdzie powinna zostać wyznaczona osoba na zastępstwo albo zastosowane przekierowanie na inną skrzynkę mailową. W tym przypadku problemem było podanie do kontaktu adresu, do którego nie ma swobodnego dostępu. To niemożliwie utrudnia pracę sobie i partnerom. Nie można na czas zareagować – gdyby było małe zainteresowanie konkursem, można by przedłużyć termin naboru. Danych nie da się wykorzystać do celów promocyjnych – np. do zrobienia posta w mediach społecznościowych – “Dziś zakończyliśmy nabór do konkursu. Mamy 40 zgłoszeń”. Zostaje mniej czasu na zamówienie odpowiedniej liczby dyplomów, podziękowań czy statuetek. Nie wiemy, ile zamówić posiłków, ile czasu przeznaczyć na część konkursową, a ile … Czytaj dalej Klątwa wiedzy