Się okaże

Znasz opowieść o rolniku, któremu uciekł koń?

W małej chińskiej wiosce mieszkał starszy mężczyzna. Całym jego dobytkiem był kawałek pola oraz koń, z pomocą którego uprawiał rolę. Koń był dla wieśniaka niezwykle wartościowy, ponieważ dzięki niemu mógł zapewnić byt sobie oraz swojemu synowi. Pewnego dnia koń zniknął. Sąsiedzi współczuli wieśniakowi takiego nieszczęścia. Mężczyzna nie zamartwiał się jednak stratą konia, lecz ze spokojem pytał: „Szczęście? Nieszczęście? Kto wie?”

Tydzień później zwierzę niespodziewanie powróciło do właściciela, przyprowadzając ze sobą stado innych koni. Tym razem sąsiedzi nie mogli uwierzyć w to, jakie szczęście spotkało starego wieśniaka – w całej wiosce nikt nie miał tylu koni! Gratulowali mu z całego serca. Mężczyzna podziękował im za miłe słowa, po czym zapytał: „Szczęście? Nieszczęście? Kto wie?”. Pewnego razu syn wieśniaka postanowił okiełznać jednego z nowych koni. Niestety, jego próba się nie powiodła, ponieważ spadł z grzbietu zwierzęcia i złamał nogę. Sąsiedzi ponownie składali mężczyźnie wyrazy współczucia w obliczu takiego nieszczęścia, jednak wieśniak pytał tylko: „Szczęście? Nieszczęście? Kto wie?”.

Dni mijały, a kraj pogrążył się w wojnie. Do chińskiej wioski wkroczyli żołnierze, werbując do wojska młodzieńców zdolnych walczyć. Ku rozpaczy wielu rodzin, zabrali wszystkich młodych mężczyzn, z wyjątkiem jednego – syna wieśniaka, który leżał w łóżku ze złamaną nogą. Po jakimś czasie okazało się, że żaden z młodzieńców zaciągniętych do walk nie przeżył. Rodziny pogrążyły się w żałobie, jednak wieśniak pozostał niewzruszony, pytając tylko:

„Szczęście? Nieszczęście? Kto wie?”.

Czasem przypominam sobie o tej opowieści, gdy czytam lub słyszę o kwestiach związanych ludźmi kultury. Zwolnienie, niemiłe rozstanie z pracodawcą. a za rogiem lepsza, bardziej rozwijająca praca w innej instytucji kultury. Nie przeszedł projekt w naborze ministerialnym, ale znaleźli się mecenasi, dzięki którym udało się go zrealizować. Nieudane wystąpienie publiczne, które zmotywowało do ćwiczeń przed kamerą i z mikrofonem. Może naiwnie, ale wierzę, że nie ma tego złego, co nie wyjdzie na dobre.

I takiego myślenia Ci życzę, nie tylko na Nowy Rok :*