Witajcie w naszej bajce! Witajcie w Nowym Roku! Gotowi na stare-nowe wyzwania?
Praca w instytucji kultury ma pewną powtarzalność, w końcu sprawozdania, raporty i zestawienia szykujemy co roku. Ale każdy rok budżetowy lub sezon artystyczny sprawia kadrze zarządzającej jakieś psikusy. No dobra, wyzwania…
Moje tegoroczne typy – kolejność przypadkowa.
Znasz te stereotypowe rozmowy dotyczące jakiegoś zawodu? Czyjeś przekonania, skojarzenia związane z pracą lub osobami? Na przykład, że informatycy są introwertyczni, nauczyciele pracują trzy godziny przy tablicy, bibliotekarki noszą okulary i włosy spięte w kok, a przedsiębiorcy na pewno oszczędzają na wszystkim? Zakładam, że tak.
A znasz jakieś dotyczące branży kulturalnej? Spytałam kilka osób, które na co dzień nie korzystają z naszej oferty, z czym im się kojarzy praca w instytucji kultury. Rozprawmy się z kilkoma mitami o pracy w tym miejscu…
Było o ciemnych stronach zarządzania, to czas na rewers tego tematu. Na jednym z wykładów inspiracyjnych w programie „Lider w rzeczywistości hybrydowej” Polsko-Amerykańskiej Fundacji Wolności padło takie zdanie: każdy pracownik dąży do osiągnięcia swojego poziomu niekompetencji. Że jego celem jest objąć stanowisko, na którym jak najbardziej się nie zna. Jasna strona zarządzania to moment, kiedy właściwa osoba znajduje się na właściwym miejscu.
A dokładnie, czy wydarzenia kulturalne są za darmo? Wystarczy, że koncert, spektakl warsztaty, wystawa nie są biletowane, natychmiast mamy tendencję do zachęcania odbiorcy do uczestnictwa słowami: “wstęp jest za darmo”. Działalność instytucji ma tzw. charakter misyjny, służymy społeczeństwu, celem naszych placówek jest prowadzenie wielokierunkowej działalności rozwijającej i zaspokajającej potrzeby kulturalne mieszkańców oraz upowszechnianie i promocja kultury (tak w skrócie).
Czy zatem kultura jest za darmo?