Są jeszcze takie miejscowości w Polsce, w których już prawie byłam, ale… no właśnie coś. Musiałabym zjechać z trasy, albo przejeżdżałam pociągiem bez przesiadki, miałam tak napięty harmonogram wizyty w pobliżu, że już nie wystarczyło czasu. I taką miejscowością aż do marca 2023 była Bydgoszcz. A upatrzoną instytucją – Młyny Rothera. Jak się zapewne spodziewacie, wpis będzie o tym, że w końcu dotarłam do Bydgoszczy i Młynów, I co tam zobaczyłam inspirującego dla instytucji kultury. Sprawdzicie? 🙂
Piątek, godzina 14.50, dzwoni telefon.
Brzdęk. Słuchawka odłożona.
Oczywiście temat przerysowałam, ale są takie sytuacje, gdzie wymagane jest przeprowadzenie badań preferencji publiczności. Na już, teraz. Może potrzebujesz wskaźników do wniosku grantowego? Jak mniemam, staniesz na wysokości zadania, bo jesteś profesjonalistą i zdobędziesz potrzebne dane. Umówmy się, nie każdą instytucję stać na badania ankietowe przeprowadzane przez profesjonalne firmy czy organizacje, choć takie byłyby najbardziej pożądane. Ale to nie znaczy, że nic się z tematem badania preferencji i potrzeb publiczności nie da zrobić. Podrzucam kilka pomysłów.
Tak jak na jesień pojawia się zwiększona liczba reklam syropów i tabletek na odporność, tak mniej więcej w okolicach Nowego Roku jesteśmy bombardowani komunikatami o wspaniałych dietach, programach treningowych, jedzeniu w pudełkach. Bo skoro Nowy Rok, to tez szereg postanowień noworocznych, zaczynających się często od słów “schudnę” (dopisać cyfrę).
Nieubłaganie zbliżają się Święta Bożego Narodzenia, tak jak Jadźka Kargulowa nieuchronnie szła do pełnoletności. Klimat mają robić dekoracje, światełka, komedie romantyczne, George i Mariah, sweterki z bałwankiem, ogień w kominku i kubek gorącej czekolady. Ta czekolada mnie natchnęła do poniższego wpisu.
“Uczniom dwóch liceów kazano nauczyć się na pamięć książki telefonicznej. Ci z pierwszego zapytali – na kiedy?, ci z drugiego – po co?”.
Taka anegdota krążyła po mieście, w którym się uczyłam. Podejrzewam, że funkcjonowała w miejscowościach, w których były co najmniej dwie szkoły i pewnie rozpoznasz ją także ze swoich czasów szkolnych. Oczywiście opowiadali ją sobie uczniowie z “drugiego eLO”, bo fajnie podnosiła ich status i pokazywała, że myślą, a nie tylko biernie wykonują czyjeś polecenia.
Ta anegdota przypomniała mi się jakiś czas temu, gdy znajoma dyrektorka żaliła się, że młodzi pracownicy nie potrafią się dostosować do polityki panującej w firmie (tu w domyśle – instytucji kultury) i podważają polecenia przełożonych oraz status quo zakładu pracy.
Witajcie w naszej bajce! Witajcie w Nowym Roku! Gotowi na stare-nowe wyzwania?
Praca w instytucji kultury ma pewną powtarzalność, w końcu sprawozdania, raporty i zestawienia szykujemy co roku. Ale każdy rok budżetowy lub sezon artystyczny sprawia kadrze zarządzającej jakieś psikusy. No dobra, wyzwania…
Moje tegoroczne typy – kolejność przypadkowa.
