Subiektywny zestaw lektur – cz. 5

Te propozycje nazwałabym “typowym zestawem lektur” dyrektora instytucji kultury. Ale chcę przypomnieć o tych książkach, bo to wartościowe pozycje, które oczytany dyrektor zna, lubi i szanuje. Upewniłam się ostatnio, że jednak warto odświeżyć o nich pamięć.

1. “Vademecum dyrektora instytucji kultury”, praca zbiorowa, C.H. Beck, Warszawa 2016.

Jedna z nielicznych pozycji skierowana tytularnie do dyrektorów instytucji kultury, uważam, że to pierwsza książek, którą powinno się przeczytać, obejmując stanowisko dyrektorskie, albo jeszcze przed jego objęciem. Wszystkie najważniejsze zagadnienia są w jednym miejscu.

2. Paweł Kamiński, „Samorządowa instytucja kultury. Instrukcja obsługi”, Ridero, 2017.

Też ważna dla mnie książka. Pawła znam, prowadzi świetny projekt związany z zebraniem dyrektorskiego towarzystwa w ramach Stowarzyszenia Dyrektorów Samorządowych Instytucji Kultury. W książce porusza ważne zagadnienia prawne, m.in. związane z powoływaniem i odwoływaniem dyrektorów ze stanowiska, pracodawcą dyrektora, zasięganiem opinii itp. Merytorycznie wspaniała, wizualnie – dramat edytora, jak lubię Pawła, tak tego składu mu wybaczyć nie mogę 😉

3. Paweł Wnuczak, “Controlling w instytucjach kultury”, Poltext, Warszawa 2017.

Autor podjął próbę przeniesienia podejścia biznesowego na grunt kulturalny. To książka o tym, jak w zarządzaniu kulturą, planowaniu działań, kosztorysowaniu korzystać ze ścieżek wypracowanych w przedsiębiorstwach. Choć autor wielokrotnie podkreśla, że instytucje kultury mają swoją specyfikę, to jednak ulega pokusie, by dać rady o odciążaniu organizatorów i samodzielnym zadbaniu o byt przez zwiększenie przychodów – w rozumieniu działań komercyjnych.

4. “Zarządzanie w sektorze kultury. Między teorią a praktyką”, red. E. Kocój, J. Szulborska-Łukaszewicz, A. Kędziora, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2019.

Książka o zarządzaniu, o procesach zachodzących w instytucjonalnym wymiarze kultury, przygotowana jako studium przypadku konkretnych wydarzeń. Dla dyrektorów, do których najlepiej przemawiają opowieści “na przykładzie”.

5. Agnieszka Witońska-Pakulska, “Prawo dla twórców internetowych”, Helion, Gliwice 2017.

Teoretycznie dla blogerów, a praktycznie to książka dla osób, które zamieszczają teksty w internecie, korzystają ze zdjęć z ogólnodostępnych zasobów. Bardzo przydatne, gdy tyle działań odbywa się w sieci.

Jak zwykle liczę na komentarze o proponowanych książkach do przeczytania – mailowe, pod wpisem lub na portalach społecznościowych.

Miłego czytania 🙂