Animator – podróżnik przez życie

Ten tekst to będzie miszmasz i danie jednogarnkowe z podróży i spotkań, które miałam w ostatnim miesiącu. Właśnie  rozpakowałam ostatnie walizki i odgruzowuję kosz(e) na pranie. Nie zdążyłam napisać za wiele na temat Niekongresu Animatorów Kultury, który był w połowie miesiąca w Gdańsku, a to było serio ważne wydarzenie. (!!!)

Atmosfera terenów postoczniowych jest nie do podrobienia i wybór tego miejsca to był strzał w dziesiątkę! Brawa dla organizatorów. Nie rozpiszę godzina po godzinie czy dzień po dniu, co było w programie, bo nie piszę referatów ani sprawozdań. Wskażę kilka haseł, które przewinęły się w oficjalnych prezentacjach i rozmowach kuluarowych, a które zapadły mi w pamięć, wprawiły w konsternację lub wywarły silne wrażenie.

Smog przemęczenia

Poetycko, trafnie. W przewijających się rozmowach o wypaleniu zawodowym i jego skutkach nie wyłapujemy sygnałów, gdy zaczyna dziać się źle. Nie dajemy sobie czułości. I często nie zadajemy sobie prostych pytań – czy coś w nas nie pęka? Czy nasze źródła energii są odnawialne?

Wyjść z klinczu rywalizacji

Droga Kulturo, dlaczego wciąż ze sobą rywalizujesz? Dlaczego ośrodek kultury z sąsiedniej miejscowości traktujesz jako rywala, a nie przyjaciela, z którym można zrobić więcej? Czy na pewno tak chcesz? Czy tak powinno być?

Jak zamarza jezioro?

Jedna z prelegentek porównała animacje kultury do zamarzającego jeziora. Że to nie jest fala, która idzie od brzegu w kierunku środka, ale pojedyncze miejsca zamarzania, które w końcu łączą się ze sobą. Łączmy zasoby! Czasem nie trzeba produkować nowych wydarzeń (nadprodukcja to ważny problem), warto uruchomić połączenia, sieci. Robimy to samo, tylko nazywamy to inaczej!

Czy kultura stanowi środowisko nacisku?

Jaką mamy siłę przebicia? To, co robimy, jest ważne (pozdrawiam Łask! :)). Wkład kultury do PKB to 3,5 procent, a więc niewiele mniej, niż wnoszą sektor hotelarski i gastronomiczny, a wytwarzana wartość dodana to około 30 mld zł, czyli około 2 procent wartości dodanej w całej gospodarce*. Jednocześnie jeśli odbywają się protesty, to nieśmiałe, niemal niezauważalne.

Tylko praktyka jest sprawdzianem intencji

Ile jest przestrzeni dla animacji i na ile jest przestrzenią demokratyczną? Dopiero to, co robimy i jak robimy, pokazuje, co chcemy osiągnąć. Czy to ma służyć społeczeństwu, czy władzy. Czy jesteśmy samodzielni, czy działania są przemyślane.

Animator – podróżnik przez życie

Jaka to ważna funkcja. ile trzeba pokory i uważności. To osoba, która uczy się od innych, ale jednocześnie dzieli się sobą. Testuje granice cierpliwości i percepcji. Bo kultura może służyć i dobrym, i złym celom, a władza jest zawsze wyborem. Animator może mieć władzę, a animacja w świecie bez demokracji może być instrumentem krzywdzenia, jeśli ideologia weźmie górę nad dobrem społecznym.

Służebność – nie usłużność

Tak, Kulturo!

 

Ludzie

Wyjechałam bogatsza o wiedzę, którą podzielili się specjaliści i praktycy. Właściwie mogę wypisać wszystkie nazwiska, które pojawiły się w programie tegorocznego Niekongresu, zarówno w części otwartej – wykładowej, panelowej, jak i warsztatowej. Nie mogę pominąć również waloru towarzyskiego. Tak zawsze bardzo się cieszę, kiedy mogę zobaczyć się z Wami na żywo – po długiej nieobecności, albo w ogóle po raz pierwszy, bo znamy się tylko z internetu! I w ogóle do żartów rodzinnych przechodzą sytuacje z podróży, gdy przejeżdżając przez jakąś miejscowość, mówię, że tu szkoliłam lub osoba stąd była u mnie na szkoleniu. Albo stąd mam czytelniczkę bloga. „I widziałyście się już na żywo”? – zwykle takie pytania pada, a ja z dumą mogę powiedzieć coraz częściej, że tak – bo spotkałyśmy się np. na Niekongresie lub innych równoważnych wydarzeniach. Naprawdę warto przyjeżdżać – sieciujmy się 🙂

 

I zgadzam się z ogólną refleksją, że zauważalna jest zmiana pokoleniowa uczestników, ale też i prelegentów. I to też jest super.

*https://gazeta.sgh.waw.pl/meritum/kultura-sie-nie-liczy

 

---

Sprawdź Sklep Kultury na Czasie!