This is a custom category page for Business.
W krótkim odstępie czasu dwie platformy streamingowe wyprodukowały podobne filmy dokumentalne o masowej imprezie w Stanach Zjednoczonych, znanej jako Woodstock ‘99. Już podtytuły – “Pokój, miłość i agresja” czy “Totalna katastrofa” sugerują, w jakim kierunku podąży narracja. Mimo to, albo właśnie dlatego, warto je zobaczyć.
W świecie ograniczonych zasobów – pieniędzy, czasu – wydawałoby się, że trudno o porozumienie instytucji kultury i organizacji trzeciego sektora, gdy staramy się o granty w tych samych konkursach czy chcemy przyciągnąć na wydarzenia tego samego odbiorcę. Traktowanie siebie jako konkurencji, podważanie autorytetu “zramolałych i wygodnych” ośrodków, domów czy centrów kultury, a w drugą stronę zazdrość o większe możliwości pozyskania finansowania ze środków zewnętrznych raczej nie nastraja pozytywnie do wspólnych działań.
Może da się z tym coś zrobić?
A dokładnie, czy wydarzenia kulturalne są za darmo? Wystarczy, że koncert, spektakl warsztaty, wystawa nie są biletowane, natychmiast mamy tendencję do zachęcania odbiorcy do uczestnictwa słowami: “wstęp jest za darmo”. Działalność instytucji ma tzw. charakter misyjny, służymy społeczeństwu, celem naszych placówek jest prowadzenie wielokierunkowej działalności rozwijającej i zaspokajającej potrzeby kulturalne mieszkańców oraz upowszechnianie i promocja kultury (tak w skrócie).
Czy zatem kultura jest za darmo?
Edytowany!
Umówmy się na samym początku, że to nie będzie tekst w kategorii, czym jest koronawirus, kto ma gorzej, bardziej odpowiedzialnie i z większą możliwością zakażenia. Mnie interesuje kwestia funkcjonowania instytucji kultury w całej tej sytuacji epidemiologicznej.
Rozpoczęło się od odwołania imprez masowych. Od 12 marca instytucje kultury ograniczyły swoją działalność po wejściu w życie rozporządzenia Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, które miało obowiązywać do 25 marca. Już wiemy, że czas został wydłużony do 10 kwietnia i to nie jest ostatnie słowo.
Nagle instytucje kultury stanęły przed nieznanymi dotąd, albo nieznanymi na taką skalę, dylematami. Odwołać czy przesunąć wydarzenia kulturalne? Ograniczyć działalność czy zamknąć instytucję? Jak pracować zdalnie? Jak ma działać ruch amatorski? Praca czy #zostanwdomu? Dużo pytań, mało odpowiedzi i rozwiązań systemowych.
Skontaktowała się ze mną dyrektorka ośrodka kultury z jednego z północnych województw z prośbą o pomoc w kwestii organizacyjnej. Akurat jej problem udało się rozwiązać od ręki. Za to przykuło moją uwagę pewne stwierdzenie. W wiadomości, którą dostałam, moja rozmówczyni napisała: „pierwszego dnia nowej pracy zetknęłam się z polityką czystego biurka”. I wcale nie chodziło o zabezpieczenia RODO. Chcę pogadać chwilę o tym wątku.
W prowadzeniu bloga „Kultura na czasie – blog dla dyrektorów” skupiłam się głównie na dwóch rzeczach:
Oj, naszukałam się tych książek! Takich dedykowanych instytucjom kultury, a szczególnie dyrektorom instytucji kultury, nie ma zbyt wiele. Dlatego będę Wam podrzucać wyselekcjonowane pozycje, które warto przeczytać, bo wiele wniosą w Wasze życie, albo ostrzegę, że szkoda na nie czasu. Będę też komentować, choćby jednym zdaniem, co jest wartościowego lub bezwartościowego w danej lekturze. Sporo z prezentowanych książek dotyczy zupełnie innych dziedzin życia, ale autor wpadł na tak uniwersalne rozwiązania, że w instytucjach kultury też je można z sukcesem wykorzystać lub wdrożyć.
Zapraszam na mój subiektywny zestaw lektur dyrektora instytucji kultury – polecam do poczytania! Oto pierwsza piątka.