Osioł czy klapki? O zarządzaniu w kulturze

Jeszcze chcę pogadać o kompetencjach. Mieliśmy takie powiedzenie ze znajomymi: „Co jest lepsze? Osioł czy klapki?” w sytuacji, gdy trzeba było porównać rzeczy nieporównywalne. Tak się mają często do siebie kompetencje zarządcze do artystycznych.

Jesteś świetnym specjalistą? Zrobimy z Ciebie szefa! To jeden z głównych i elementarnych błędów, gdy jeden obszar, w którym jest ktoś dobry, przypisujemy także pozostałym działaniom. Zatem awans w imię zasług zasługuje na bliższe przyjrzenie mu się.

 

Mamy wspaniałego fachowca zajmującego się jakąś dziedziną sztuki – malarstwem, rzeźbą, tańcem, teatrem, muzyką itp. I chcemy docenić jego świetną pracę poprzez awans, To napotkamy pewną pułapkę.

To tak w kontekście ostatnich głośnych i komentowanych szeroko kadencji w polskich instytucjach artystycznych.

Problemem w instytucjach kultury, gdzie duże znaczenie ma specjalistyczna wiedza, uzależnianie awansu od „twardych” umiejętności bywa zwodnicze. W takich miejscach, gdy menedżerami często zostają pracownicy o dużej wiedzy, wyróżniający się zaangażowaniem i podnoszący efektywność całej grupy przez swoje profesjonalne podejście. Czy jednak taka osoba będzie odpowiednim kandydatem na managera?

Może, ale nie musi.  Jeśli jako kierownik/lider, osoba taka skoncentruje się  na koordynacji pracy innych osób, zespół straci bardzo dobrego fachowca. Wyróżniający się specjalista zostanie odsunięty od czynności, które wykonywał tak dobrze i skierowany do zarządzania ludźmi, czym być może nigdy wcześniej się nie zajmował. Jeśli w dodatku nie przygotował się wcześniej do nowej roli i nie otrzyma odpowiedniego wsparcia, awans szybko może się okazać nie sukcesem, a katastrofą – i to zarówno dla nowego kierownika, jak i jego zespołu, czy nawet dla całej instytucji.

Ponieważ na stanowisku kierowniczym zazwyczaj potrzebne są zupełnie inne kompetencje od tych, które wyróżniają pracownika merytorycznego. Dlatego awans na stanowisko menedżerskie, jako wyraz docenienia czyichś zasług, może okazać się bardzo złym pomysłem. Szczególnie, jeśli osoba ta nie została odpowiednio przygotowana do pełnienia nowej funkcji.

Dobry specjalista bardzo często zostaje złym kierownikiem, ponieważ w procesie zarządzania ludźmi jego wiedza praktyczna traci na znaczeniu, za to na pierwszy plan wysuwają się umiejętności społeczne. Jeśli nie dysponuje takimi kompetencjami w wystarczającym stopniu, może odczuwać frustrację, niepotrzebny stres oraz mieć trudności w sprawowaniu nowej funkcji. Niestety, osoby, które bez przygotowania stały się menedżerami, często nie zdają sobie sprawy lub nadużywają władzy, jaką zyskały oraz ze związanej z nią odpowiedzialności. To od nich zaczynają nagle zależeć sukcesy i porażki ich niedawnych kolegów, a pośrednio także ich satysfakcja z pracy. By unieść ciężar odpowiedzialności wobec ludzi i wobec organizacji, nie wystarczy intuicja i zdrowy rozsądek. Potrzebne są także umiejętności i wiedza z zakresu zarządzania, które ze specjalisty uczynią kierownika skutecznie wykorzystującego predyspozycje i elastyczność w działaniu.

 

Do pełnienia funkcji kierowniczej warto się przygotować. To nie tylko „sława i chwała”, ale odpowiedzialność.

Chcesz o tym porozmawiać? Umów się na Lekcję z zarządzania lub wybierz indywidualny program #dyrektorkakultury.