Witajcie w naszej bajce! Witajcie w Nowym Roku! Gotowi na stare-nowe wyzwania?
Praca w instytucji kultury ma pewną powtarzalność, w końcu sprawozdania, raporty i zestawienia szykujemy co roku. Ale każdy rok budżetowy lub sezon artystyczny sprawia kadrze zarządzającej jakieś psikusy. No dobra, wyzwania…
Moje tegoroczne typy – kolejność przypadkowa.
Znasz te stereotypowe rozmowy dotyczące jakiegoś zawodu? Czyjeś przekonania, skojarzenia związane z pracą lub osobami? Na przykład, że informatycy są introwertyczni, nauczyciele pracują trzy godziny przy tablicy, bibliotekarki noszą okulary i włosy spięte w kok, a przedsiębiorcy na pewno oszczędzają na wszystkim? Zakładam, że tak.
A znasz jakieś dotyczące branży kulturalnej? Spytałam kilka osób, które na co dzień nie korzystają z naszej oferty, z czym im się kojarzy praca w instytucji kultury. Rozprawmy się z kilkoma mitami o pracy w tym miejscu…
A dokładnie, czy wydarzenia kulturalne są za darmo? Wystarczy, że koncert, spektakl warsztaty, wystawa nie są biletowane, natychmiast mamy tendencję do zachęcania odbiorcy do uczestnictwa słowami: “wstęp jest za darmo”. Działalność instytucji ma tzw. charakter misyjny, służymy społeczeństwu, celem naszych placówek jest prowadzenie wielokierunkowej działalności rozwijającej i zaspokajającej potrzeby kulturalne mieszkańców oraz upowszechnianie i promocja kultury (tak w skrócie).
Czy zatem kultura jest za darmo?
Pewnie nie raz się zastanawiałaś/eś, dlaczego jeden pracownik cały czas potrzebuje prowadzenia za rękę, a inny „dostaje szału”, gdy zadajesz dużo pytań i chcesz kontrolować przebieg zadania? Dlaczego dotychczas „posłuszny” i wykonujący każde nasze polecenie pracownik zaczyna pewne działania kwestionować i podaje własne pomysły? Dlaczego na pewnym etapie motywacja i wiara we własne siły spada?
Przyjrzyjmy się razem tematowi kompetencji i zaangażowania – czyli poziomom dojrzałości pracownika.
Wyobraź sobie, że jesteś prezesem dużej fabryki z branży metalurgicznej i pewnego dnia zjawiają się u Ciebie nieznane Ci osoby z następującą propozycją:
– Dzień dobry, jesteśmy organizatorami festiwalu muzycznego, chcielibyśmy w Pana fabryce wystawić operę, która porusza temat anoreksji wśród mężczyzn. Będziemy potrzebować też Pana pracowników, bo wystawienie, według koncepcji reżysera, będzie wymagać efektów specjalnych w postaci fontanny iskier tworzonej przez pracujących spawaczy. Do tego potrzebujemy tygodnia prób, bo to będzie premiera.
Brzmi dość fantastycznie, prawda?
Dla sześciu dyrektorów fabryk, owszem. Ale trafiliśmy na siódmego, który powiedział – „Zgoda”!
To zdjęcie zrobiłam podczas naszej ostatniej imprezy plenerowej – Festiwalu Teatru Otwartego. Po wrzuceniu go w media społecznościowe otrzymałam dużo komentarzy w stylu – “jak ja Cię rozumiem”! I zrobiła się grupa wsparcia organizatorów plenerów, bo kto tak zrozumie w dylemacie, jak osoba przechodząca to samo?
W organizowaniu wydarzeń w sali mamy stabilną sytuację i przewidywalne warunki (ewentualnie może nie być prądu). Niemniej pogoda gra drugorzędną rolę.
Co innego plener. Niektórzy się go boją, inni uwielbiają.
Jest ten dreszczyk emocji – będzie padać, czy nie? Zwieje nam namioty i dach, czy nie? Będzie publiczność? Czy nie?
Cześć dyrektorze 🙂
Wiesz, że styl zarządzania, który preferujesz, wpływa na relacje w zespole? I na pracę zespołu, i na wyniki tej pracy. To jest szalenie ciekawe, że zwykle mamy preferowany styl zarządzania, choć powinniśmy używać wielu zależnie od sytuacji i (uwaga!) – kompetencji pracowników.
Ale o co chodzi?
6 maja 2021 zostało opublikowane Rozporządzenie Rady Ministrów w sprawie ustanowienia określonych ograniczeń, nakazów i zakazów w związku z wystąpieniem stanu epidemii (Dz. U. poz. 861).
Co to oznacza dla instytucji kultury, zwłaszcza dla domów/ośrodków/centrów kultury, które dotychczas miały największy problem z odnalezieniem się w wydawanych przepisach? Poniżej ściąga i wypis z konkretnych paragrafów rozporządzenia.
EDIT: aktualizacja po konferencji 12 maja!